De eerste 2 dagen in het ziekenhuis

Halloowwwwww iedereen.

Nou onze eerste 2 stage dagen zitten erop wat een avontuur zeg.
Wat een wereld van verschil is het hier als je het vergelijkt met het ziekenhuis in Nederland. Het ziekenhuis is erg oud en het heeft geen ramen, alles is dus open. We moeten smorgens om 7 uur beginnen, wij zijn er netjes maar moeten tot tenminste half 8 wachte, omdat de rest van alle broeders en zusters te laat is. Ze zeggen dan ooaoah ik was lui man. De bedden zijn allemaal roestig en aan bedgordijnen ontbreekt het ook vaak. Boven elk bed hangt een klamboe en het beddengoed is vaak vies als het uit de schone was komt.
Niemand heeft hier haast. De zusters sloffen allemaal en als je samen met iemand ergens heen loopt en ze loopt achter je kom je er aan het eind van de gang achter dat ze nog 200 meter achter je lopen.
Als je bezig bent met een patient moet je er niet raar van op kijken dat je ineens moet bukken voor een duif, of andere grote insecten. De dokters zijn wel erg kundig en willen je een hoop uitleggen. De zusters lopen vaak prive te bellen of ze luisteren naar hun discman. De patient heeeft hier niet zo veel te vertellen en laat alles maar over zich heen komen en doen precies wat iedereen hun verteld.
Wij mogen nog een dagje naar de operatie kamer om daar alles te zien. Nadien mag ook nog een keer bij de verloskamer mee gaan. We hebben erg veel gelachen, de hele dag zijn ze hier aan het grinikken en grappen. Ook zit je veel op je kont, komt het vandaag niet dan morgen wel of overmorgen.
Als je een patient vraagt waarom ze hier liggen weten ze je alleen te vertellen dat ze pijn in hun buik hebben. Als je het vervolgens wil nakijken wat het nou precies is staat dit niet echt in de mappen.
We moeten veel eigen initiatief nemen, ze staan niet te springen om je wat uit te leggen.
We hebben het reuze naar ons zin al moeten we nog wel erg wennen. We hebben een hoop studenten ontmoet waar we nog wel leuke dingen me gaan doen. Nadien heeft op haar afdeling nog 17 andere surinaamse stagaires rondlopen. Erg druk dus. We koken nog elke dag lekker samen en Nadien heeft haar eerste wasje al keurig gedraaid. En mama ik heb je bril niet hahaha. We zijn al aardig lek geprikt door de muggen, maar ook dat went wel. Marijn heb je al geleerd en hoe is het met jous soesa.
Shana voel je je al iets beter, celine hoe gaat het met dansen. En ruben heb je je eigen straat hier al gezien?
En gerard fijn dat onze erfenis weer is aangevuld (bedankt). Mama's we missen jullie kookkunsten wel hoor. Het is wel erg makkelijk om aan te schuiven komen we nu achter. Elke dag maar weer bedenken wat je wil gaan eten hhahaha.
Verder bedankt iedereeen die een berichtje achterlaat dat is erg leuk om te lezen. Ga zo door. We missen jullie allemaal en laten snel weer wat van ons horen.
De fotos van het ziekenhuis en ons aan het werk volgen nog, hier moeten we eerst officieel toestemming voor vragen . Ow ja en het hondje heet boefje, hij komt elke dag als we gewerkt hebben enthousiast ons begroeten en wil ff stoeien.

Heel veel liefs en kusjes Nadien en ILvo